پوشش یا حجاب عنوانی است که نه در دین اسلام بلکه در همه ادوار تاریخی و دینی به آن اشاره شده است.

این روز‌ها حجاب به بحثی جنجالی در بین زنان تبدیل شده است. حجاب از دیدگاه اسلام، دانشمندان و زیبایی شناسی یک مفهوم را متبادر می‌کند. پوشش یا حجاب عنوانی است که نه در دین اسلام بلکه در همه ادوار تاریخی و دینی به آن اشاره شده و نظریه پردازان غربی و اروپایی هم به این موضوع پرداخته‌اند.

شواهد و آنچه در تاریخ ذکر شده حاکی از پوشش کامل زنان و مردان در هر دوره تاریخی و دینی است. شاید در برهه‌ای از زمان کمرنگ شده باشد، اما پوشش کامل برای زنان و مردان نیز وجود داشته است.

برای مثال در گذشته حجاب را یک یا چند پارچه‌ای می‌دانستند که برای پوشاندن بخشی از سر یا پوشاندن بخشی از بدن مورد استفاده بوده است. حجاب در لغت‌نامه دهخدا؛ در پرده کردن، حجب، روگیری، عفاف، حیا، شرم، معنا شده است.

برخی می‌گویند چرا اسلام فقط زنان را محدود می‌کند؟ اگر بین زن و مرد تفاوتی نباشد، مرد‌ها هم باید حجاب داشته باشند.

اسلام در این باره می‌گوید: زن و مرد از جهاتی؛ مانند خلقت از یک ذات و گوهر و بهره‌مندی از حقوق اجتماعی؛ مانند تحصیل علم، آزادی قلم و بیان و…، مساوی هستند، اما از لحاظ فیزیکی و روحی تفاوت‌های فراوانی با هم دارند که همین تفاوت‌ها باعث می‌شود تا احکامی، نظیر حفظ و رعایت حجاب در جامعه، قانونی مخصوص به خود را داشته باشند. زن مظهر جمال و مرد مظهر شیفتگی است، قهراً به زن باید بگویند خود را در معرض نمایش قرار نده، نه به مرد البته این‌گونه هم نیست که پوشش مخصوص خانم باشد و بر مردان اصلا حجابی لازم نباشد.

مسأله مهم‌تر برای مردان نگاه آن‌هاست که باید در مواجهه با زنان آن را حفظ کنند که در این زمینه آیات و روایات بسیاری نقل شده است.

در حقیقت حجاب باعث تقویت شخصیت زنان شده و جایگاه آنان را در جامعه ارتقا می‌بخشد، به طوریکه جامعه با بانوان محجبه بعنوان یک انسان شایسته و نمونه برخورد می‌نماید و با بانوان غیر محجبه با در نظر گرفتن زیبایی آنان با آنان برخورد می‌کنند نه با در نظر گرفتن شخصیتشان.

خداوند عفاف و حیا را براى زن جزو خصلت وجودى او قرار داده است. از این رو همه زنان مسلمانى که داراى فطرت پاک هستند داراى این خصلت هستند. عفاف، روح پوشش است و پوشش کالبد آن، عفاف، فلسفه حجاب است و حجاب، تضمین کننده عفاف و حیاست.

سیره عملی بانوانی از اهل بیت (ع) مانند حضرت زهرا، حضرت زینب و حضرت معصومه نشان دهنده این است که آنان لحظه لحظه حیات شان را به ارائه کامل‌ترین و بهترین الگوی عملی عفاف و حجاب و غیرتمندی بر این فضیلت اخلاقی پرداخته اند.

در حدیثی از امام صادق (علیه السلام) نقل شده است: لَا یَصْلُحُ لِلْجَارِیَةِ إِذَا حَاضَتْ إِلَّا أَنْ تَخْتَمِرَ إِلَّا أَنْ لَا تَجِدَه؛ (دختر بایستی باید بعداز بلوغ خمار [روسری]بر سر نهد مگر اینکه قادر به تهیه آن نباشد). شبیه به این روایت از آن امام، این بیان نیز نقل شده است که: «بر دختری که به سن بلوغ می‌رسد، روزه و حجاب واجب است».

همچنین حجاب پیوند تنگاتنگی با مقوله «عفت و حیاء» دارد چرا که با رعایت حجاب است که این گوهر‌های اخلاقی به دست می‌آید. طبق فرمایش حضرت امیرالمؤمنین (علیه السلام) (نیکوترین پوشش دین حیا است)؛ «أَحْسَنُ مَلَابِسِ الدِّینِ الْحَیَاء».

هیچ دینی به اندازه اسلام زن را زیبا و ارزشمند توصیف نکرده است و قرآن کریم این حکم الهی را به نحو مطلوب، تبیین و سیره قرآنی معصومین (ع)، آن را به بهترین شکل به منصه ظهور و اجراء رسانده است.

منبع:برنا